Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to disdain

  • 1 āspernor

        āspernor ātus, ārī, dep.    [ab + spernor], to disdain, reject, despise: familiam, T.: vos animo: consilia, L.: voluptatem ratione: velut diis aspernantibus placamina irae, L.: furorem a suis aris: alqm militiae dare, refuse, Ta.: haud aspernatus Tullius, consented, L.: non aspernante senatu, with the consent of: a philosopho, to be averse.—Pass.: haud aspernanda precare, V.
    * * *
    aspernari, aspernatus sum V DEP
    despise, scorn, disdain; spurn, push away, repel, reject; refuse, decline

    Latin-English dictionary > āspernor

  • 2 dēspiciō

        dēspiciō ēxī, ectus, ere    [de + specio], to look down upon: de vertice montis in vallīs, O.: colles, quā despici poterat, in the range of view, Cs.— With acc, (some read dispicio in these passages): gentīs et urbīs: aethere summo mare, V.: omne nemus, O.—Fig., to be inattentive, be off guard: simul atque ille despexerit.—With acc, to look down upon, despise, disdain: omnīs: a populo R. despici: divitias: ignobilitatem Iugurthae, S.: despectā paucitate impetum faciunt, Cs.: neque ullum laborem despiciens, refusing, Cs.: Despectus tibi sum, V.: homines despecti: huic despecto saluti fuit, N.— To disparage, express contempt for: Caesaris copias, Cs.
    * * *
    despicere, despexi, despectus V
    look down on/over; relax attention; disdain, despise; express contempt for

    Latin-English dictionary > dēspiciō

  • 3 fastīdiō

        fastīdiō īvī, ītus, īre    [fastidium], to feel disgust, shrink, flinch, loathe, dislike, despise: infundam tibi Fastidienti poculum, H.: omnia praeter Pavonem, H.: pulmentarium, Ph.—Fig., to be disdainful, be scornful, be haughty, disdain, despise, scorn: in recte factis, i. e. to be critical: si non fastidis, veni, Ph.: eius amicitiam: rivos apertos, H.: preces alcuius, L.: si te hic fastidit, V.: somnus non humilīs domos Fastidit, shuns, H.: Non fastiditus si tibi ero, O.: iocorum legere genus, Ph.: nos in sacerdotum numerum accipere, L.: se inspici, L.
    * * *
    fastidire, fastidivi, fastiditus V
    disdain; be scornful; feel aversion to, be squeamish

    Latin-English dictionary > fastīdiō

  • 4 superbiō

        superbiō —, —, īre    [superbus], to be haughty, take pride, plume oneself: avi Nomine, O.: formā, O.: honore, Ph.—Fig.: quae sub Tyriā concha superbit aquā, is magnificent, Pr.: superbire miles, quod, etc., Ta.
    * * *
    I
    superbire, -, - V
    show pride or disdain on account (of); be proud/haughty; be splendid
    II
    superbire, superbivi, superbitus V INTRANS
    show/have (too much) pride/disdain (to); be proud/gorgeous/superb/magnificent

    Latin-English dictionary > superbiō

  • 5 contemno

    I
    contemnere, contempsi, contemptus V TRANS
    think little of; look down on, take poor view of; pay no heed/disregard/slight; treat with/hold in contempt, scorn, disdain; despise; keep away from, avoid
    II
    contemnere, contemsi, contemtus V TRANS
    think little of; look down on, take poor view of; pay no heed/disregard/slight; treat with/hold in contempt, scorn, disdain; despise; keep away from, avoid

    Latin-English dictionary > contemno

  • 6 despicor

    I
    despicari, despicatus sum V DEP
    despise; scorn, disdain
    II
    despicari, despicatus sum V DEP
    despise; disdain

    Latin-English dictionary > despicor

  • 7 despicio

    dē-spĭcĭo, exi, ectum, 3 ( inf. perf. despexe, Plaut. Mil. 2, 6, 72), v. n. and a.
    I.
    To look down upon any thing (for syn. cf.: contemno, sperno, aspernor).
    A.
    Lit. (mestly poet.).
    (α).
    Neutr.: ad te per impluvium tuum, Plaut. Mil. 2, 6, 72; 2, 3, 16:

    de vertice montis in valles,

    Ov. M. 11, 504:

    a summo caelo in aequora,

    id. A. A. 2, 87:

    medios in agros,

    id. M. 1, 601:

    in vias,

    Hor. Od. 3, 7, 30 al. — Absol.:

    vultus suspicientis et despicientis,

    Plin. 35, 8, 34, § 56.— Pass. impers.:

    colles, qua despici poterat,

    Caes. B. G. 7, 36, 2; Liv. 44, 6; Amm. 19, 5.—
    (β).
    Act.:

    si quis Pacuviano invehens curru multas et varias gentis et urbis despicere et oculis conlustrare possit,

    Cic. Rep. 3, 9, 14:

    Juppiter aethere summo Despiciens mare velivolum terrasque jacentis, etc.,

    Verg. A. 1, 224 (v. Conington ad loc.); cf. Ov. M. 2, 178; id. F. 4, 569:

    e tumulis subjectam urbem,

    Sil. 12, 488:

    culmine cuncta,

    Luc. 5, 251:

    cavā montis convalle,

    Verg. G. 2, 187 (Forb. ad loc.):

    quos (populos) despicit Arctos,

    Luc. 1, 458.—(Acc. to Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 236, despicio with acc. always has the trop. force, to despise; and in all these passages should be read dispicere; and so Rib. in Verg., Munro ad Lucr. 4, 418; cf. dispicio.)—
    B.
    Trop. as v. act., to look down upon, to despise, disdain (class. and very freq. —syn.:

    contemnere, spernere): ut omnes despiciat, ut hominem prae se neminem putet,

    Cic. Rosc. Am. 46 fin.; cf. id. Fin. 3, 18 fin.; id. Rep. 1, 17:

    divitias (with contemnere honores),

    id. Lael. 23:

    suos,

    Caes. B. C. 3, 59, 3;

    ipsos,

    id. B. G. 1, 13, 5:

    legionem propter paucitatem,

    id. ib. 3, 2, 3; cf.

    copias,

    id. B. C. 3, 23; 87:

    paucitatem militum,

    id. ib. 3, 111; id. B. G. 6, 39 fin.:

    ullum laborem aut munus,

    to disdain, decline, shun, id. B. C. 3, 8 fin. et saep.:

    dum despicis omnes,

    Verg. E. 8, 32; Ov. M. 9, 438 et saep.—In part. perf.:

    homines despecti et contempti,

    Cic. Sest. 40, 87; cf.:

    huic despecto saluti fuit,

    Nep. Thras. 2, 2 (corresp. with contemptus and contemnentibus).—Partic. with the gen.:

    despiciens sui,

    Cic. de Or. 2, 89 extr.; and poet.:

    despectus taedae,

    Sil. 8, 54.—
    * II.
    To look away, not to regard, not to attend:

    simul atque ille despexerit,

    Cic. Rosc. Am. 8, 22.— Hence, P. a., dēspectus, a, um, contemptible, despicable:

    natura ejus,

    Tac. A. 13, 47: Euphrates, ingens modo, inde tenuis rivus, despectus emoritur, Mela, 3, 8, 5.— Comp.: improbos despectiores facere, Boëth. Cons. Phil. 3, pros. 4, p. 47 Obbar.

    Lewis & Short latin dictionary > despicio

  • 8 ab-nuō

        ab-nuō nuī, nuitūrus, ere,    to refuse by a sign, deny, refuse, reject, decline: plebs abnuit dilectum, L.: regi pacem, S.: nihil studio meo: imperium, refuse obedience to, L.: omen, not to accept, V.: linguam Romanam, disdain, Ta.: nec abnuerant melioribus parere, L.: abnuit Ampycides, denied (the story), O.: non recuso, non abnuo.—Praegn., to refuse a request; hence, to forbid: bello Italiam concurrere Teucris, V.: illi de ullo negotio, to deny him anything, S.—Fig., not to admit of, to be unfavorable to: quod spes abnuit, Tb.: quando impetūs et subita belli locus abnueret, Ta.

    Latin-English dictionary > ab-nuō

  • 9 āspernātiō

        āspernātiō ōnis, f    [aspernor], disdain, contempt: rationis.
    * * *
    contempt; spurning; rejection of; aversion to

    Latin-English dictionary > āspernātiō

  • 10 con - temnō

        con - temnō tempsī    (-temsī), temptus (-temtus), ere, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, disregard, defy: ea, quae plerique expetunt: exercitum prae Gallicanis legionibus: paucitatem eorum, L.: paucitatem in hoste, Cu.: tuom Consilium, T.: parva ista, L.: opes, V.: mortem: Antoni gladios, Iu.: contempta fontis Iura maerens, the outrage upon, O.: lippus inungi, H.: ipsum vinci, regard as a trifle: (amplitudo animi) eminet contemnendis doloribus: contemni se putant (senes): tenuissimum quemque: nostros, Cs.: contemnēre miser, H.: Othone contempto, in defiance of, H.: se non contemnere, to have a high estimate of: nec (Batavi) tributis contemnuntur, are humiliated, Ta.: quae res illis contemnentibus pernicii fuit, N. — To slight, speak contemptuously of, disparage: Numquid habes quod contemnas? any fault to find? T.: Murenae genus: populi voces, Sic, H.—Fig., to defy, be safe from, not to fear, to make light of, disregard: (insulam) dedit contemnere ventos, i. e. sheltered, V.: contemnere ventos (vitīs) Adsuescant, V.: mediam Charybdim, Iu.

    Latin-English dictionary > con - temnō

  • 11 contemptiō (-temt-)

        contemptiō (-temt-) ōnis, f    [com- + 1 TEM-], a despising, disregard, contempt, scorn, disdain: rerum humanarum: laborum: deorum, L.: mortis, Cu.: hostibus in contemptionem venire, to be despised by, Cs.: haec res illis contemptionem ad omnīs attulit, in the sight of all, Cs.

    Latin-English dictionary > contemptiō (-temt-)

  • 12 dē-dīgnor

        dē-dīgnor ātus, ārī, dep.,    to reject as unworthy, disdain, scorn, refuse: alquos maritos, V.: virum, O.: genibus procumbere Iovis, O.: venire, Ta.: sollicitare, O.

    Latin-English dictionary > dē-dīgnor

  • 13 fastus

        fastus ūs, m    scornful contempt, disdain, haughtiness, arrogance, pride: inest pulchris, O.: ad fastum parentīs Optare sibi, ambition, H.: Stirpis Achilleae fastūs tulimus, V.: regius, Cu.: erga patrias epulas, Ta.: tanto te in fastu negas, Ct.: omnīs odit fastūs, Tb.
    * * *
    I
    fasta, fastum ADJ

    fastus dies--day on which praetor's court was open, judicial day

    II
    calendar (pl.), almanac, annals; register of judicial days, register; list of festivals (pl.); list of consuls who gave names to years
    III
    scornful contempt, destain, haughtiness, arrogance, pride

    Latin-English dictionary > fastus

  • 14 indīgnātiō

        indīgnātiō ōnis, f    [indignor], displeasure, indignation, disdain: liberrima, H.: indignationem movere, L.: publicae, expressions of indignation, L.—In rhet., an appeal exciting indignation.— A provocation, occasion for indignation: ne qua indignatio desit, Iu.
    * * *
    indignation; anger; angry outburst

    Latin-English dictionary > indīgnātiō

  • 15 in-videō

        in-videō vīdī, vīsus, ēre,    to look askance at, cast an evil eye upon: florem liberūm meūm? Att. ap. C.—Fig., to be prejudiced against, be influenced by prejudice: iudex, qui invidet: cui nisi invidisset is, etc.—To envy, grudge: mihi: Non equidem invideo, V.: invidit Clytie, O.: Caesari: bonis, S.: invidet ipsa sibi, O.: suae virtuti, Cs.: huic meae gloriae: Arabum Gazis, H.: honori, V.: Omnia tunc quibus invideas si lividulus sis, Iu.: in quā (purpurā) tibi invideo, quod, etc.: neque ille Sepositi ciceris invidit, H.: non inviderunt laude suā mulieribus viri Romani, L.: spectaculo proelii, Ta.: id quod multi invideant: usum lignorum tibi, H.: filiam fratri, L.: mihi senectus Invidet imperium, V.: id quod multi invideant, feel envy on account of, N.: Liber invidit collibus umbras, is niggardly of, V.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (i. e. cur mihi invidetur), am I envied? H.: in eo, cui invidetur: Liburnis (navibus) invidens deduci triumpho, refusing with disdain, H.—To hinder, prevent, refuse, deny: Plurima, quae invideant pure apparere tibi rem, H.: tene invidit fortuna mihi, ne, etc., V.

    Latin-English dictionary > in-videō

  • 16 rēiciō

        rēiciō (not reiiciō; imper. reice, disyl., V.), rēiēcī, iectus, ere    [re-+iacio], to throw back, fling back, hurl back: telum in hostīs, Cs.: togam ab umero, L.: ex umeris amictum, V.: de corpore vestem, O.: paenulam: ab ore colubras, O.: Capillus circum caput Reiectus neglegenter, T.: scutum, throw over the back (in flight): fatigata membra, i. e. stretch on the ground, Cu.: a se mea pectora, to push back, O.: (librum) e gremio suo, fling away, O.: oculos Rutulorum reicit arvis, averts, V.: pascentīs a flumine reice capellas, drive back, V.: in postremam aciem, throw to the rear, L.: se in eum, into his arms, T.— To force back, beat back, repel, repulse: eos in oppidum, Cs.: Tusci reiecti armis, V. ab Antiocheā hostem.— Pass, to be driven back: navīs tempestate reiectas revertisse, Cs.: reflantibus ventis reici: ex cursu Dyrrachium reiecti, L.—Fig., to drive back, drive away, cast off, remove, repel, reject: ad famem hunc ab studio, T.: ferrum et audaciam: retrorsum Hannibalis minas, H.— To reject contemptuously, refuse, scorn, disdain, despise: nos, T.: petentem, O.: Lydiam, H.: refutetur ac reiciatur ille clamor: quae cum reiecta relatio esset, when the appeal was overruled, L.: volgarīs taedas, O.: Reiectā praedā, H.: dona nocentium, H.— P. n. as s<*>bst.: reicienda, evils to be rejected: reiecta.—Of judges, to set aside, challenge peremptorily, reject: ex CXXV iudicibus quinque et LXX: potestas reiciendi, right of challenge.—Of persons, to refer, direct, assign: ad ipsam te epistulam: in hunc gregem Sullam, transfer (in your judgment).—In public life, to refer, turn over (for deliberation or decision): totam rem ad Pompeium, Cs.: ab tribunis ad senatum res est reiecta, L.: id cum ad senatum relatum esset, L.: ut nihil huc reicias: legati ab senatu reiecti ad populum, referred, L.—In time, to defer, postpone: a Kal. Febr. legationes in Idūs Febr. reiciebantur: repente abs te in mensem Quintilem reiecti sumus.
    * * *
    reicere, rejeci, rejectus V TRANS
    throw back; drive back; repulse, repel; refuse, reject, scorn

    Latin-English dictionary > rēiciō

  • 17 repudiō

        repudiō āvī, ātus, āre    [repudium], to cast off, put away, reject: Repudiatus repetor, T.— To reject, refuse, scorn, disdain, repudiate: sequestremne Plancium? respuerent aures... repudiarent, would scout (the suggestion): consilium senatūs a re p., deprive the state of, etc.: duces, Cs.: eloquentia a philosophis repudiata: condicionem aequissimam: populi R. gratiam, Cs.: consilium, T.: opimum dictionis genus funditus: ista securitas multis locis repudianda.
    * * *
    repudiare, repudiavi, repudiatus V
    reject; repudiate; scorn

    Latin-English dictionary > repudiō

  • 18 temnō

        temnō —, —, ere    [1 TEM-], to slight, scorn, disdain, despise, contemn: volgaria, H.: divos, V.: ne temne, quod Praeferimus manibus vittas, V.
    * * *
    temnere, -, - V
    scorn, despise

    Latin-English dictionary > temnō

  • 19 contempno

    contempnere, contempsi, contemptus V TRANS
    think little of; look down on, take poor view of; pay no heed/disregard/slight; treat with/hold in contempt, scorn, disdain; despise; keep away from, avoid

    Latin-English dictionary > contempno

  • 20 dedignatio

    contempt; feeling of disdain; disdaining, refusal (L+S)

    Latin-English dictionary > dedignatio

См. также в других словарях:

  • Disdain (EP) — Disdain Disdain cover EP 不屑 by Alien Huang Released 17 July 2009 …   Wikipedia

  • Disdain — Dis*dain (?; 277), n. [OE. desdain, disdein, OF. desdein, desdaing, F. d[ e]dain, fr. the verb. See {Disdain}, v. t.] 1. A feeling of contempt and aversion; the regarding anything as unworthy of or beneath one; scorn. [1913 Webster] How my soul… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Disdain — Dis*dain (?; 277), v. t. [imp. & p. p. {Disdained}; p. pr. & vb. n. {Disdaining}.] [OE. disdainen, desdainen, OF. desdeigner, desdaigner, F. d[ e]daigner; des (L. dis ) + daigner to deign, fr. L. dignari to deem worthy. See {Deign}.] 1. To think… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Disdain (disambiguation) — Disdain is a feeling of contempt or scorn. Disdain may also refer to: So Disdained 1928 novel by Nevil Shute Disdain (EP), an EP by Alien Huang This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an …   Wikipedia

  • Disdain — (or disdainment or disdainfully) is a feeling of contempt or scorn. Disdain may also refer to:* So Disdained 1928 novel by Nevil Shute …   Wikipedia

  • disdain — (v.) late 14c., from O.Fr. desdeignier disdain, scorn, refuse, repudiate, from des do the opposite of (see DIS (Cf. dis )) + deignier treat as worthy (see DEIGN (Cf. deign)). The noun is mid 14c., desdegne, earlier dedeyne (c.1300). Related:… …   Etymology dictionary

  • disdain — n scorn, despite, contempt (see under DESPISE) Analogous words: aversion, *antipathy: insolence, superciliousness, arrogance (see corresponding adjectives at PROUD) Contrasted words: *regard, admiration, respect, esteem: *reverence, awe, fear …   New Dictionary of Synonyms

  • disdain — [n] hate; indifference antipathy, arrogance, aversion, contempt, contumely, deri sion, despisal, despisement, despite, dislike, disparagement, hatred, haughtiness, hauteur, insolence, loftiness, pride, ridicule, scorn, sneering, snobbishness,… …   New thesaurus

  • disdain — ► NOUN ▪ the feeling that someone or something is unworthy of one s consideration or respect. ► VERB ▪ consider with disdain. ORIGIN Old French desdeign, from Latin dedignari consider unworthy …   English terms dictionary

  • Disdain — Dis*dain , v. i. To be filled with scorn; to feel contemptuous anger; to be haughty. [1913 Webster] And when the chief priests and scribes saw the marvels that he did . . . they disdained. Genevan Testament (Matt. xxi. 15). [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • disdain — I noun abhorrence, abjuration, abnegation, act of despising, act of discrediting, act of loathing, act of scorning, act of shunning, act of spurning, act of taunting, airs, arrogance, contempt, contemptio, contemptuousness, contumeliousness,… …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»